ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ-ΝΙΚΟΛΑΟΣ-ΕΙΡΗΝΗ ΛΕΣΒΟΥ: 2013

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Ο Aγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Λασκαρίδης και γεννήθηκε στην Ιθάκη.

Ο Aγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Λασκαρίδης και γεννήθηκε στην Ιθάκη.

Όταν μεγάλωσε, πήγε στον περίφημο Μυστρά, όπου σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία, ενώ συν τοις άλλοις συνδέθηκε φιλικά με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο!

Η μεγάλη, πολύ βαθιά του αγάπη για την πατρίδα που κινδύνευε ολόγυρα, τον σπρώχνει τελικά στις τάξεις του στρατού μας, όπου γίνεται Αξιωματικός και συγκεκριμένα Χιλίαρχος!

Το 1444 μ.Χ., στέλνεται από το Μυστρά για να λάβει μέρος στη μάχη της Βάρνας - όπου οι ενωμένες χριστιανικές δυνάμεις θα αντιμετώπιζαν τους Οθωμανούς (βλέπε εδώ για περισσότερα) - αλλά δεν προλαβαίνει. Στην περιοχή των Σερρών, τον προφταίνει η θλιβερή είδηση της μεγάλης νίκης των Τούρκων

Πικραμένος, περνώντας το μαρτύριο της φιλοπατρίας, καταφεύγει περίλυπος στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες της Μακεδονίας μας, αφιερώνεται στο Χριστό, γίνεται Μοναχός και στη συνέχεια λαμβάνει όλους τους βαθμούς της Ιεροσύνης.

Μεταβαίνει ύστερα από τρία χρόνια στην Αθήνα, όπου και γίνεται Εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαδάρη.

Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται Αυτοκράτορας, πηγαίνει και ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ στην Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει και να συγχαρεί τον παλιό του φίλο.

Εκεί, γίνεται δεκτός με χαρά από το νέο Βασιλιά, ο οποίος εκτιμώντας τα μεγάλα προσόντα και την μόρφωση, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του Αρχιμανδρίτου Ραφαήλ, τον κρατά κοντά του και τον τιμά με το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!

Μάλιστα ο ορθοδοξότατος και ευπατρίδης Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, θα λάβει μέρος και σε μια Θεολογική συνάντηση στη Γαλλία, όπου και θα γνωριστεί με τον Νικόλαο. Ο Νικόλαος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη μας και σπούδαζε στη Γαλλία Ιατρική. Αλλά όταν γνώρισε τον ’γιο Ραφαήλ, άκουσε τη διδασκαλία και αντίκρισε τη βαθιά του Πίστη, αποφάσισε να τον ακολουθήσει.

Πράγματι, ο Νικόλαος απαρνείται τα εγκόσμια, τον ακολουθεί πίσω και γίνεται Διάκονος.

Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.

Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς]

Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο συλλείτουργο, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!

Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη.

Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ.

Τον Ηγούμενο Αγιο Ραφαήλ, αυτό το ασύγκριτο παλικάρι της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας, θα τον δέσουν σε ένα δέντρο και θα του πριονίσουν ζωντανό το σαγόνι, με το πριόνι μέσα στο στόμα, υποβάλλοντάς τον σε ένα από τα τρομακτικότερα μαρτύρια που έχουν καταγραφεί!!!

Ο Αρχιδιάκονος Αγιος Νικόλαος, πέθανε από τα μαρτυρικά βασανιστήρια των Τούρκων και το φρικτότατο μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ που έβλεπε!!!

Την δωδεκάχρονη μόλις Αγία Ειρήνη, της έκοψαν το ένα χεράκι της, έριξαν ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος τα θηρία την έκαψαν ζωντανή μέσα σε πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του παιδιού της!!! Τον δε πατέρα της, τον Προεστό Βασίλειο, τον κατέσφαξαν, αφού πρώτα τον καταβασάνισαν με διαμελισμούς και απερίγραπτα μαρτύρια!!! Πριν όμως απ΄ όλα αυτά, είχαν αρπάξει το εντεκάμηνο βρέφος Ραφαήλ, το άλλο παιδί τους, αδελφό της Ειρήνης και βαφτιστήρι του Αγίου Ραφαήλ, και το ποδοπάτησαν συντρίβοντας το κεφαλάκι του!!!

Το Δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που πήγαινε πολύ τακτικά τους μαθητές του στην Εκκλησία, στο Μοναστήρι των Καρυών, τον βασάνισαν άγρια και στο τέλος του έκοψαν μαρτυρικά το κεφάλι!!!

Όμως οι εσφαγμένοι και οι μάρτυρες του Λόφου των Καρυών της Λέσβου δεν τελειώνουν εδώ. Υπάρχουν και άλλοι, που μαζί με όλα τα παραπάνω και άλλα απίστευτα συγκλονιστικά και θαυμαστά, περιέχονται στο συναρπαστικό βιβλίο της Βασιλικής Ράλλη "Καρυές, ο Λόφος των Αγίων" (εκδόσεις Ακρίτας), που κόβει κυριολεκτικά την ανάσα από τις αλλεπάλληλες απρόσμενες αποκαλύψεις, που οι ίδιοι οι Αγιοι κάνουν σε απλά, πιστά και αγαπητά στο Θεό πρόσωπα, από εκείνα που ποτέ δεν εμφανίζει η θλιβερή τηλεόραση (Προτείνεται!!!)

Σ.Σ. Η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων - που μαρτύρησαν στις 9 Απριλίου 1463 μ.Χ. - Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, επειδή η μέρα του μαρτυρίου τους ήταν Τρίτη ημέρα του Πάσχα (Λαμπροτρίτη), εορτάζεται κάθε χρόνο την Τρίτη ημέρα του Πάσχα.

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΣΕ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 15 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΠΑΣΧΕ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ. ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΡΜΗ, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΠΟΝΟΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ, ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ. ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΠΗΓΕ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΑΝ ΤΟ ΦΙΛΜ, ΕΙΔΑΝ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΕΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ. ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΩΤΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΚΟΝΗΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ. ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΔΕ ΟΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/megalo-thavma-tou-agiou-rafahl.html#ixzz2hO498tbY

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

ΝΕΟ ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ: ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΜΕ

ΠΗΓΗ........http://www.agioritikovima.gr/thavmata/29282-neo-thauma-agio
Λέγομαι Γεωργία Σ. Μένω στην Αθήνα. Είχα την ευλογία να γνωρίσω πιο κοντά τον Άγιο Ραφαήλ.

Τι εννοώ με αυτό: Πριν χρόνια έπασχα από βαριές ημικρανίες, στην ηλικία των 30 ετών. Γύρναγα στους γιατρούς χωρίς αποτέλεσμα. Η αδελφή μου είχε επισκεφθεί τον Άγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη με δικό της θαύμα και μου είπε να πιστεύω στον Άγιο Ραφαήλ και θα γίνω καλά. Εγώ, μην πιστεύοντας σε αυτό, της έλεγα τα γνωστά: δεν μπορούν οι γιατροί να με κάνουν καλά, τι να μου κάνει ο Άγιος. Καθώς το μαρτύριο συνεχιζόταν, ένα μεσημέρι, ενώ είχα ξαπλώσει, προσευχήθηκα και είπα: «Αν είσαι Άγιος θεράπευσε με».

Και, ω του θαύματος, μόλις με πήρε ο ύπνος, ακούω καμπάνες να ηχούν στα αυτιά μου και με ψαλμωδίες «δόξα εν υψίστοις Θεώ» και από την σιαγόνα μου μέχρι την κορυφή της κεφαλής μου να τραβιούνται οι πόνοι. Ξύπνησα και ήμουν τελείως καλά και δοξάζω τους Αγίους για το θαύμα. Ώσπου, εδώ και ένα χρόνο έχω νέα προβλήματα με την υγεία μου. Εκτός από οστεοπόρωση και ανεπάρκεια παθαίνω σοκ πανικού στον ύπνο μου. Ξαπλώνω και νιώθω ότι σβήνω. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα και ήταν πλήρως ανεξέλεγκτο.

Το απέκτησα από μια φορά που μπήκα στο αεροπλάνο, ίσως από την αλλαγή πίεσης. Συνέχεια παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να μου το πάρει. Την Λαμπροτρίτη, ήρθα στην Ιερά Μονή σας, στο Άνω Σούλι Μαραθώνα, στην Χάρη των Αγίων και προσκύνησα. Τα προβλήματα όμως με την υγεία μου συνεχίζονταν. Τελικά, παίρνω μια μέρα τηλέφωνο στο Μοναστήρι σας και ζητάω από τον πατέρα Ραφαήλ να προσευχηθεί για μένα.

Έτσι, έκανε ο Άγιος Ραφαήλ πάλι το θαύμα Του, με τις προσευχές σας, διότι από τότε νιώθω πολύ καλύτερα. Τώρα, παρόλο που το πρόβλημα δεν έχει φύγει τελείως, μου έφυγε το άγχος, δεν νιώθω βάρος στην καρδιά, μπορώ πλέον να κοιμηθώ. Γιατί προηγουμένως ένιωθα τα παραπάνω σε σημείο τρέλας. Ευχαριστώ τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Μαζί με το δικό μου θαύμα, έκανε και στο σύζυγο. Είχε έναν ανεξήγητο πόνο στο πλευρό. Φοβόμασταν ότι κάτι συμβαίνει στο συκώτι του. Άλλος έλεγε για χολή. Ξεκίνησε, λοιπόν, να πάει να τον εξετάσει κάποιος γιατρός και εγώ προσευχήθηκα στον Άγιο Ραφαήλ να του πει ότι δεν είναι τίποτα, ότι ο πόνος προέρχεται από απλό χτύπημα. Και ω του θαύματος, αυτό ακριβώς είπε ο γιατρός.

Τα λόγια αυτά που είπα στην προσευχή μου. Για μένα είναι καθαρό θαύμα. Μάλιστα, πριν πάει στο γιατρό ο σύζυγος είχε δει ένα όνειρο. Είδε δύο άντρες και ένα κοριτσάκι σε ένα λόφο, σε ένα δρομάκι. Ο ένας ήταν πιο ψηλά και οι δύο πιο χαμηλά. Όπως είναι η εικόνα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης που έχετε στο Μοναστήρι σας (την οποία, σημειωταίον, δεν είχε δει ο σύζυγος, καθώς τότε δεν είχε έρθει ακόμα στη Μονή σας). Αισθάνθηκε τόσο ωραία στο όνειρο που αναφώνησε: Τι ωραία που είναι! Εδώ θα έρχομαι να ξεκουράζομαι, όταν νιώθω κουρασμένος. Είναι θαυμαστή η μέριμνα των Αγίων για μας και τους ευχαριστούμε πολύ, εκ βάθους καρδιάς. Είθε να είναι πάντοτε μαζί μας, και με όλο τον κόσμο.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Ένας νέος εγκεφαλικά νεκρός ανέζησε

Τη Λαμπροτρίτη 17-4-2001 τιμήθηκε με την επιβεβλημένη λαμπρότητα στην Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας η μνήμη των νεοφανών αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Στη γιορτή προσήλθαν ο μαθητής Λυκείου Απόστολος Ιω. Γκαζέπης από την Τερπνή Νιγρίτας Ν. Σερρών με τη μητέρα του Ευσταθία και άλλους συγχωριανούς, και διηγήθηκε
ενώπιον του Μητροπολίτου, των στρατιωτικών Αρχών, του Καθηγουμένου της Μονής και
προσκυνητών το συγκλονιστικό προσωπικό θαύμα διασώσεως από δυστύχημα. Ιατρικώς
ήταν αδύνατη και η παραμικρή περίπτωση ανανήψεως λόγω του εγκεφαλικού θανάτου που
επήλθε μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Συγγενείς άλλων ασθενών έκαναν
προσπάθεια να πείσουν τους γονείς για τη δωρεά οργάνων του! Όμως, η βαθειά πίστη της
μητέρας που παρακαλούσε νυχθημερόν επί οκταήμερο τους νεοφανείς Αγίους έξω από την
Εντατική συνέβαλε στην ανάνηψη και αποθεραπεία του υιού της, ο οποίος αξιώθηκε να δει
και τους Αγίους. Τη συγκλονιστική διήγηση μαγνητοφώνησε ο διευθυντής του “Ράδιο-
Επιλογές” Πολυκάστρου και τη μετέδωσε από τον τοπικό ραδιοσταθμό.
Στην ενυπόγραφη καταγραφή του φοβερού συμβάντος η κ. Ευσταθία Γκαζέπη,
μητέρα του Αποστόλου, διηγείται τις τραγικές μέρες ως την ανάνηψη του γιού της. Ανήμερα
της Ζωοδόχου Πηγής και της Αγίας Ειρήνης (5-5-2000) ο 17χρονος Απόστολος
συγκρούσθηκε με το μηχανάκι του με ένα αυτοκίνητο. Από το Ε.Σ.Υ. Νιγρίτας τον διεκόμισαν
επειγόντως στο Νοσοκομείο Σερρών. Αλλόφρων η μητέρα έσπευσε στο Νοσοκομείο και τον
βρίσκει πάνω στο φορείο καθώς τον μετέφεραν για τον αξονικό τομογράφο. δεν επέτρεψαν
στη μητέρα να παρευρίσκεται, μόνο στον κουνιάδο της, στον οποίο μάλιστα είπαν ότι όλα
ήταν κατεστραμμένα σαν να είχε πέσει βόμβα στον εγκέφαλό του(!), ήταν εγκεφαλικά
νεκρός. Στον πατέρα του παιδιού τόνισαν ότι, αν κατόρθωναν να σταθεροποιήσουν την
πίεση του εγκεφάλου χωρίς επιπλοκή, υπήρχε μία ελπίδα ανάνηψης. Τον είχαν
διασωληνωμένο, σε καταστολή. Τα πρώτα τρία εικοσιτετράωρα πολύ κρίσιμα.
Η μητέρα ξημερώθηκε προσευχόμενη στο Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους. Το πρωί
ζήτησε και της έφεραν στο Νοσοκομείο βιβλία θαυμάτων του αγίου Ραφαήλ κι άρχισε να
διαβάζει και να παρακαλεί συνέχεια μέρα νύχτα εκ περιτροπής μαζί με όσες συγγενείς και
γειτόνισσες συμπαραστέκονταν. Στα ελάχιστα λεπτά που εισερχόταν στην Μ.Ε.Θ. σταύρωνε
το γιό της με λαδάκια από προσκυνήματα διαφόρων Αγίων.
Τον ασθενή παρακολουθούσε ο νευροχειρουργός κ. Βόγας, τον οποίο μετακαλούσε η
οικογένεια, καθώς το Νοσοκομείο δεν είχε δικό του νευροχειρουργό. Στο τρίτο
εικοσιτετράωρο, η εγκεφαλική πίεση ανέβηκε, ο εγκέφαλος αιμορραγούσε, το παιδί χανόταν.
Στην απελπισία τους θέλησαν να φέρουν κι άλλο γιατρό, παρ' ότι ο νευροχειρουργός τους
διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν ζήτημα ιατρικής φροντίδος, αλλά επιδείνωσης της καταστάσεως.
Κάλεσαν τον κ. Νικόλαο Μπασκίνη από την Θεσσαλονίκη.
Και ο νέος γιατρός επιβεβαίωσε την κρίσιμη κατάσταση με τα αιματώματα, ιδίως στο
πίσω μέρος του εγκεφάλου, με αμφίβολη την ανάνηψη. Υπήρχε μία μηδαμινή ελπίδα να
κάνουν χειρουργική επέμβαση. Οι γονείς συγκατατέθηκαν. Διαπιστώθηκαν περισσότερα
τραύματα από όσα έδειχνε η τομογραφία, ο εγκέφαλος ήταν πρησμένος, άφησαν ανοιχτό το
- 8 -
κρανίο και περίμεναν την εξέλιξη. Το παιδί συνέχισε να βρίσκεται σε κώμα, με μηδανική
πρόβλεψη σωτηρίας για τόσο σοβαρή κατάσταση. Όταν έφυγαν οι νευροχειρουργοί, οι
άλλοι γιατροί τους κάλεσαν να τους πούν ότι το παιδί ήταν εγκεφαλικά νεκρό.
Παρασκευή βράδυ, 7 μέρες από το δυστύχημα, τα τεστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν
θετικά. Η εφημερεύουσα γιατρός τους είπε να πάρουν κουράγιο, τουλάχιστον είχαν άλλο ένα
παιδί, δυστυχώς ο Απόστολος έσβηνε, μόνο η καρδιά του κτυπούσε! Η μάνα του παιδιού
με αβάσταχτο πόνο παρακαλούσε τον Κύριο να αναστήσει το παιδί της, όπως ανέστησε το
Λάζαρο. Ένιωσε μέσα της μία φωνή, μία πληροφορία εσωτερική, να μην απελπίζεται, όσο
ανάπνεε ο Απόστολος.
Όλο αυτό το διάστημα μέρα νύχτα οι γονείς, οι συγγενείς, οι συμμαθητές, οι γνωστοί
προσεύχονταν για τον Απόστολο. Επικοινώνησαν με το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στην
Μυτιλήνη και με το Μοναστήρι μας στη Γρίβα και παρακάλεσαν να μνημονεύεται το όνομα
του παιδιού. την Τρίτη, που είχε μεσολαβήσει, η μητέρα πήγε στο Ναό της Παναγίτσας στις
Σέρρες, όπου ψάλλεται παράκληση στους νεοφανείς Αγίους. Ο Ιερεύς της έδωσε βιβλίο με
θαύματα της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας, διάβασε για την ανάνηψη ενός βαρύτερα
τραυματισμένου και πήρε κουράγιο.
Το Σάββατο (13-5-2000), καθώς περίμενε για την ενημέρωση, ένιωσε νέα εσωτερική
πληροφορία να κάνει κουράγιο, και το παιδί της θα γιατρευόταν. Πράγματι, από κείνη τη
μέρα άρχισαν κάποια σχετικώς ευνοϊκά σημεία: 7 τεστ εγκεφαλικού θανάτου θετικά, 2
αρνητικά! Το μεσημέρι βελτιώθηκε περισσότερο η κατάσταση, τα μισά τεστ θετικά τα μισά
αρνητικά!
Σημαδιακά ενύπνια στενών συγγενικών προσώπων αναπτέρωναν τις ελπίδες τους
για ουσιαστική βοήθεια της Παναγίας και των νεοφανών Αγίων. Η αδελφή της είδε τους τρεις
Αγίους να της παραστέκονται στο διάδρομο έξω από την Εντατική και να της κάνουν ένεση
με μία σύριγγα στη σπονδυλική στήλη, λέγοντας: Πήγαμε μέσα στον Απόστολο, τώρα αυτή
χρειάζεται δύναμη. Και ο μικρός της γιός ο Ηλίας είδε τον αδελφό του να του λέει: Πάμε να
ανάψουμε τα καντηλάκια στο Εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής. Πράγματι το είπε στη γιαγιά
του, πήραν λάδι και πήγαν και τα άναψαν παρακαλώντας για τη ζωή του Απόστολου.
Ο εγκεφαλικά νεκρός, ανέλπιστα για τα ιατρικά δεδομένα, άρχισε να
συνέρχεται! Τα τεστ εγκεφαλικού θανάτου ήταν αρνητικά πλέον. Ξημερώματα εκείνης
της μέρας μία άλλη θεία του είδε στον ύπνο της πως της τηλεφωνούσε μία άγνωστη γυναίκα
για να της πεί ότι ο Απόστολος ξύπνησε. Ποιά είσαι εσύ, τη ρώτησε. "Είμαι η αγία Γλυκερία"
αποκρίθηκε. Η Αγία γιορτάζει στις 13 Μαΐου!
Στο ενημερωτικό ιατρικό σημείωμα ο νευροχειρουργός κ. Ευάγγελος Βόγας αναφέρει
τα εξής:
«… Από το ιστορικό που πήρα από τους εφημερεύοντες συναδέλφους, ο ασθενής κατά την
άφιξή του στα Εξωτερικά Ιατρεία βρισκόταν σε συγχυτικοδιεγερτική κατάσταση, αλλά είχε
επαφή με το περιβάλλον, χωρίς να παρουσιάζει εστιακή νευρολογική σημειολογία. Κατά τη
διάρκεια της εξέτασής του στον αξονικό τομογράφο, χρειάσθηκε να διασωληνωθεί, γιατί
περιέπεσε σε κωματώδη κατάσταση. Στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου, βρέθηκαν τα
εξής: κάταγμα ινιακού οστού αριστερά με υποκείμενη θλάση στο αριστερό ημισφαίριο της
παρεγκεφαλίδας, εκτεταμένες αιμορραγικές θλάσεις στον δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο
λεπτό υποσκληρίδιο αιμάτωμα, παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι
δεξαμενές της βάσης του εγκεφάλου ήταν κλειστές.
»Αποφασίζεται να αντιμετωπισθεί συντηρητικά και μεταφέρεται στην Μ.Ε.Θ.
Τοποθετείται καθετήρας μέτρησης ενδοκράνιας πίεσης, και από την τρύπα που διανοίγεται
στην σκληρά μήνιγγα για να τοποθετηθεί ο καθετήρας ενδοπαρεγχυματικά, εξέρχεται
ποσότητα του υποσκληριδίου αιματώματος. Η πρώτη μέτρηση ενδοκράνιας πίεσης είναι 42
mm Hg. Χορηγούνται υψηλές δόσεις πεντοθάλης για πρόκληση βαρβιτουρικού κώματος και
η ΕΠ κρατιέται σε φυσιολογικά επίπεδα με ταυτόχρονη χορήγηση μαννιτόλης. Στις 7.5.2000
παρουσιάζει πολυουρία (24 lit/24ωρο βλάβη υποθαλάμου;), αλλά η ΕΠ ελέγχεται και οι
κόρες είναι ισομεγέθεις και αντιδρώσες στο φως.
»Τις απογευματινές ώρες της 8.5.2000, παρουσιάζει αύξηση της ΕΠ, η οποία πολύ
δύσκολα ελέγχεται και η δεξιά κόρη δεν αντιδρά στα φωτεινά ερεθίσματα. Γίνεται επειγόντως
νέα αξονική τομογραφία, στην οποία υπάρχουν τα εξής ευρήματα: πολλαπλές αιμορραγικές
- 9 -
θλάσεις στο δεξιό μετωπιαίο λοβό και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα, αιμορραγικές
θλάσεις στον πόλο του δεξιού κροταφικού λοβού και σύστοιχο υποσκληρίδιο αιμάτωμα,
παρεκτόπιση της μέσης γραμμής προς τα αριστερά και οι δεξαμενές της βάσης του
εγκεφάλου κλειστές.
»Στις 9.5.2000 η δεξιά κόρη ανοίγει (μυδρίαση δεξιά) και η ΕΠ ανέρχεται στα 35 mm
Hg. Μεταφέρεται στο χειρουργείο, όπου γίνεται κρανιοτομία και μερική αφαίρεση του
τεθλασμένου δεξιού μετωπιαίου λοβού. Στο τέλος της επέμβασης ο εγκέφαλος σφύζει, η
σκληρά μήνιγγα αφήνεται ανοιχτή, ενώ οι κόρες είναι σε μυδρίαση χωρίς αντίδραση στα
φωτεινά ερεθίσματα…
»Στις 12.5.2000 γίνονται οι δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου και είναι όλες θετικές.
Στις 13.5.2000 η μυδρίαση των κορών υποχωρεί και παρουσιάζουν αντίδραση στο φως.
Σταδιακά μέχρι 16.5.2000 ο ασθενής παρουσιάζει δικές του αναπνοές, αντιδρά στις
βρογχοαναρροφήσεις, παρουσιάζει μασητικές κινήσεις και προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια
του. 18.5.2000: έχει επαφή με το περιβάλλον, εκτελεί εντολές, κινεί και τα τέσσερα άκρα».
Όταν συνήλθε τελείως, παρουσίαζε μόνο ένα πρόβλημα στο αριστερό χέρι, λόγω του
πολλαπλού τραυματισμού και των επεμβάσεων κατά τη διάρκεια θεραπείας στη Μ.Ε.Θ. δεν
μπορούσε να ανοίξει τα δάκτυλά του και είχε υπαισθησία. Επισκέφθηκαν αρκετούς γιατρούς.
Ο νευρολόγος κ. Ηλίας Τσορλίνης (Εργαστήριο Κλινικής Νευροφυσιολογίας) συμπέρανε:
«διάχυτη εκφύλιση του ωλενίου νεύρου ΑΡ στο αντιβράχιο, κάτω από το ύψος της έκφυσης
του κλάδου για τον ωλένιο καμπτήρα του καρπού, χωρίς να υπάρχει το εστιακό block
αγωγιμότητας».
Ένα βράδυ ο ίδιος ο Απόστολος είδε τον διάκονο άγιο Νικόλαο να λέει
απευθυνόμενος στον πατέρα του: - "Πήγατε σε τόσους γιατρούς· σε μένα γιατί δεν ήρθατε;" -
"Πως θα το κάνεις εσύ καλά;" ρώτησε ο πατέρας - "Ξέρεις εσύ!" απάντησε ο Άγιος. Σε
δεύτερο ενύπνιό του ο Απόστολος είδε πως βρέθηκε ο ίδιος σ' ένα εκκλησάκι και στο τέμπλο
ήταν η κεφαλή του αγίου Ραφαήλ. Ο ίδιος δίσταζε να πλησιάσει. Τότε εμφανίστηκε
ολόκληρος ο Άγιος, του είπε πόσες φορές είχε εκκλησιαστεί τον τελευταίο καιρό, έπειτα του
έπιασε το χέρι λέγοντας μία προσευχή, και με το άγγιγμα αυτό το χέρι πήρε μία λάμψη. Σε
λίγο καιρό αποκαταστάθηκε τελείως!

Συγκλονιστικές περιπτώσεις συγχρόνων θαυμάτων Επιλογή από το βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης κ.κ. Δημητρίου:
«Θαύματα Αγίων - Σημεία Θεού».

ΠΗΓΗ........ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151849814347079&set=a.418499962078.207862.268337542078&type=1

Συγκλονιστικές περιπτώσεις συγχρόνων θαυμάτων-ΜΙΑ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ

Συγκλονιστικές περιπτώσεις συγχρόνων θαυμάτων

Μία “νεκρανάσταση”

Στις 21-6-1995 η 46χρονη Κατερίνα Νικηφ. Τσοτοπούλου-Τριανταφύλλου, κάτοικος Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, μετά από φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, μεταφέρθηκε στο
Νοσοκομείο “Παπανικολάου” με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση: το μετωπιαίο οστούν είχε θρυμματισθεί, μήνιγγες, αίματα, χώματα ήταν αναμειγμένα στο μέτωπο.

Μετά από πέντε ώρες χειρουργείο, την οδήγησαν στην Εντατική Μονάδα. Εξ αντικειμένου, οι ιατροί δεν έδιναν καμιά ελπίδα να ζήσει, ούτε μία στο εκατομμύριο, και έλεγαν ότι, αν ζούσε, θα ήταν
“φυτό”. Οι δικοί της, με αγωνία για την κατάστασή της, αλλά και βαθειά πίστη, όλο το βράδυ
παρακαλούσαν τον άγιο Ραφαήλ.
Την επομένη πληροφορήθηκαν ότι θα γινόταν αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στην Μεταμόρφωση Χαλκιδικής όπου μετέβησαν και συμμετείχαν και έδωσαν το
όνομά της για να μνημονευθεί στην Προσκομιδή. Έφυγαν με ανάλαφρη την ψυχή, γεμάτη ελπίδα στο Θεό, έστω κι αν ιατρικώς η κατάσταση της ασθενούς ήταν απελπιστική.
Την άλλη μέρα απόγευμα, οι ιατρικές πληροφορίες πάλι αποκαρδιωτικές. Κάποιος ιατρός
τούς είπε ότι ήταν τόσο σοβαρή η κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που δεν άφηνε καμιά ελπίδα, παρά μόνο αν θα ήταν δυνατόν να γίνει “μεταμόσχευση” κεφαλής! Η μητέρα της, όταν της
επέτρεψαν μετά από μέρες να εισέλθει για λίγο στην Εντατική, δεν κατόρθωνε να αναγνωρίσει ποιά ήταν η κόρη της, παρά μόνο όταν της την έδειξε μία νοσοκόμος!
Την Κυριακή 25 Ιουνίου ανέβηκαν πρωί στο Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στη Γρίβα της Γουμένισσας. Λειτουργούσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, και τούς
είπα να μην απελπίζονται, αλλά να παρακαλούν τον Άγιο, κι εκείνος θα κάνει το θαύμα του, όπως τόσα ανέλπιστα θαύματα μέχρι τότε. Γονατιστοί με δάκρυα προσευχήθηκαν στην
Παράκληση που ζήτησαν να τελεσθεί, μετά τη θ. Λειτουργία. Πήραν λαδάκι και αγιασμό.
Κατέβηκαν έπειτα στην Ιερά Μονή της Παναγίας στη Γουμένισσα και δεήθηκαν με πόνο ψυχής ενώπιον της θαυματουργού εικόνος της να γίνει το θαύμα στον άνθρωπό τους.
Καθημερινά τελούσαν Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ και άλλων Αγίων οι ίδιοι στη Θεσσαλονίκη. Στις καθ' ημέραν θείες Λειτουργίες και τις ιερές Παρακλήσεις στο Μοναστήρι
γινόταν συνεχής μνημόνευση του ονόματος της ασθενούς.
Στις 2 και 9 Ιουλίου, Κυριακές επίσης, από τα χαράματα, ανέβηκαν οι συγγενείς πάλι στην Ιερά Μονή, λειτουργήθηκαν, έδωσαν πρόσφορο με το όνομα της ασθενούς,
προσευχήθηκαν με επίμονη βαθειά πίστη και ελπίδα, γονατιστοί και με δάκρυα, στην Παράκληση μετά τη θεία Λειτουργία.
Στις 9 Ιουλίου συνέπεσε να είναι κι ένα λεωφορείο προσκυνητών από Κοζάνη, που κι εκείνοι
παρακλήθηκαν να προσευχηθούν εκτενώς, συμψάλλοντες στην Παράκληση το “Κύριε ελέησον”.
Την επομένη, μετά από 18 μέρες στην Εντατική, η ασθενής ανένηψε! Το θαύμα είχε γίνει. Τα εξ αντικειμένου αρνητικά επιστημονικά προγνωστικά ανετράπησαν! Μάλιστα,
μολονότι τις τελευταίες μέρες ήταν πιθανόν να προσβληθεί από μηνιγγίτιδα και να υποστεί
εγκεφαλικό, τελικά η Χάρη του Θεού απέτρεψε κι αυτόν τον κίνδυνο. Τη μετέφεραν στη Νευροχειρουργική Κλινική, από όπου πήρε εξιτήριο. Όταν ανέλαβε κάπως, ανέβηκαν
οικογενειακώς στο Μοναστήρι και έκαναν θ. Λειτουργία.
Επανεισήχθη στο Νοσοκομείο, για πλαστική εγχείρηση προσθετική του μετωπιαίου οστού Στις 20 Σεπτεμβρίου, και άλλη μία φορά Στις 10 Οκτωβρίου για νέα επέμβαση στον
οφθαλμό και τη σιαγόνα. Όλες οι εγχειρήσεις στέφθηκαν από επιτυχία. Μετά από πρόσφατη
εξέταση, ο Καθηγητής κ. Φυλακτάκης βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, παρ' όλη
εκείνη την επιθανάτια περιπέτεια.
Μέσα στον Αύγουστο, η ιαθείσα είχε δει ένα βράδυ στον ύπνο της ότι κάποιος κτύπησε τη θύρα της εισόδου και ανοίγοντας είδε τον άγιο Ραφαήλ. Τον προσκάλεσε να εισέλθει στο
σπίτι της να την βοηθήσει, αλλ' ο Άγιος της είπε: δεν έχεις πια ανάγκη, δεν κινδυνεύεις.
Ξύπνησε περιχαρής για την προστασία του Αγίου.
Και ο σύζυγός της είχε αξιωθεί να δει τον Άγιο μία φορά σε ενύπνιο μέσα στο σπίτι τους ολοζώντανα, τον πρώτο ακόμη καιρό. Στην αρχή δεν κατάλαβε ποιος ήταν και
φοβήθηκε με τον απρόσμενο επισκέπτη. Ο Άγιος τον ευλόγησε λέγοντάς του να μη φοβάται, γιατί ήρθε για καλό τους.
- 7 -
'Ολη η οικογένεια ομολογεί το μεγάλο θαύμα που έκανε στην Κατερίνα ο άγιος Ραφαήλ. Εκκλησιάζονται συχνά στο Μοναστήρι για να εκφράσουν τη βαθειά ευγνωμοσύνη τους στο
θαυματουργό Άγιο του Θεού.
Μερικές φορές συνέπεσε να παρευρίσκεται προσκυνητής και ο τροχονόμος κ. Δημήτριος Τσακίρης του Τμήματος Τροχαίων Ατυχημάτων Θεσσαλονίκης με την οικογένειά
του. 'Ηταν ο τροχονόμος που πρώτος είχε σπεύσει με περιπολικό και την είχε αντικρίσει αιμόφυρτη. Βλέποντας τότε την κατάστασή της, δεν πίστευε πως θα μπορούσε να σωθεί, και
όμως με βαθειά πίστη τη σταύρωσε με λαδάκι του αγίου Ραφαήλ που φρόντιζε και είχε πάντοτε μαζί του στο αυτοκίνητο και επικαλέστηκε την υπέρ αυτής πρεσβεία του Αγίου.
Είναι αληθές ότι και στην παρούσα περίσταση συνέβη μία “νεκρανάσταση”. Το είπε ξεκάθαρα σε γνωστό μας χειρούργο συνάδελφός του και φίλος από την Εντατική εκείνου του
Νοσοκομείου: Θυμάσαι εκείνα τα τρία "πτώματα"; Το ένα αναστήθηκε!

Συγκλονιστικές περιπτώσεις συγχρόνων θαυμάτων Επιλογή από το βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Γουμενίσσης κ.κ. Δημητρίου:
«Θαύματα Αγίων - Σημεία Θεού».

Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ΕΙΣΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ

Η κ. Δ. Π., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος, μαζί με πλήθος κόσμου. Στον Ιερό Βράχο του Αγίου Ραφαήλ είδε ότι βρισκόταν μια μεγάλη ολόσωμη εικόνα του Αγίου Ραφαήλ, αλλά υπήρχαν και κάποια βελούδα και άλλα υφάσματα αγίας τραπέζης μπροστά στην εικόνα του Αγίου Ραφαήλ και δεν μπορούσαν να περάσουν οι υπόλοιποι προσκυνητές στον Άγιο Ραφαήλ να Τον προσκυνήσουν.

Και σκέφτηκε η κ. Δ.: Γιατί είναι τα πράγματα αυτά μπροστά στον Άγιο και δεν μπορούν οι άνθρωποι να προσκυνήσουν; Και είδε τότε ένα κοριτσάκι (ήταν η Αγία Ειρήνη) με μαύρα ρούχα (ήταν περίοδος Σαρακοστής όταν είδε το όνειρο) και... ξεπρόβαλε μέσα από το πλήθος του κόσμου, ήρθε δίπλα της και της λέει: «Κυρία Δ., ο Άγιος Ραφαήλ εισάκουσε την προσευχή σου. Αυτό που θέλεις και ζητάς, θα στο κάνει». Και ξύπνησε. Αυτό που παρακαλούσε ήταν να βρει έναν άξιο και τίμιο γαμπρό η κόρη της, η οποία ήταν ακόμα ανύπαντρη.

Από τότε είχε ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Άγιο Ραφαήλ και τη συνοδεία Του, Άγιο Νικόλαο και Αγία Ειρήνη ότι θα τακτοποιήσουν το γάμο της κόρης της με τον καλύτερο τρόπο. Συνέχισε παράλληλα καθημερινά να προσεύχεται στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, καθώς και στον Άγιο Εφραίμ, στην Ιερά Μονή του Οποίου διαμένει σχετικά κοντά.

Περίπου ένα χρόνο μετά, η Σ. Π., κόρη της κ. Δ., είδε ένα όνειρο ότι βρισκόταν στο Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνος και γινόταν λειτουργία και βρισκόταν και το Άγιο Λείψανο του Αγίου Εφραίμ μέσα στην Εκκλησία. Κάποια στιγμή, είδε το Λείψανο του Αγίου Εφραίμ να σηκώνεται και να την δείχνει, λέγοντας: «Και εγώ, θα σε βοηθήσω!». Με αυτό το όνειρο ενδυναμώθηκε και ενισχύθηκε πολύ η πίστη της Σ. Π. Πιστεύει ακράδαντα ότι έχει βοηθούς και τους δύο Αγίους και ότι με την μεσιτεία τους είναι βέβαιη ότι το θέμα του γάμου της θα τακτοποιηθεί με τον βέλτιστο τρόπο.

Ο Άγιος Ραφαήλ μάλιστα βοήθησε την Σ. Π. θαυματουργικώς με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε. Ο γιατρός, την εξέτασε και βρήκε όγκο στο δεξιό μαστό και μετά από βιοψία ανακάλυψε ότι ήταν κακοήθης. Στη Σ. Π. δεν είπαν ότι ήταν κακοήθης, αλλά είπαν ότι πρέπει να γίνει «προληπτικά» άμεση επέμβαση για να αφαιρεθεί ο όγκος. Η μόνη που ήξερε την πραγματικότητα ήταν η μητέρα της, η κ. Δ. Π., που την είχαν συνεχώς με το πιεσόμετρο, καθώς κόντευε να πάθει εγκεφαλικό από τη στενοχώρια και την αγωνία της.

Τελικά η κ. Δ. Π. εξομολογήθηκε τον πόνο της σε έναν από τους πατέρες του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι, ο οποίος της συνέστησε ψυχραιμία και της έδωσε λαδάκι από την ακοίμητη κανδήλα του Αγίου Ραφαήλ. Η κ. Δ. Π. πήγε αμέσως το λαδάκι στην κόρη της και με πίστη στον Άγιο Ραφαήλ της είπε να βάλει στο σημείο που υπήρχε το πρόβλημα. Μετά από λίγες ώρες έγινε η εγχείρηση.

Ο γιατρός έμεινε έκπληκτος όταν συνειδητοποίησε ότι … ο όγκος είχε γίνει όντως καλοήθης. «Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τέτοιο πράγμα!!» τους είπε. Πρόσθεσε μάλιστα, στον αδελφό της εγχειρισθείσας: «Να πάτε να ανάψετε μια λαμπάδα για την αδελφή σας, γιατί έγινε θαύμα». Από τότε η Σ. Π. χαίρει άκρας υγείας και γνωρίζοντας πλέον την πραγματικότητα όσον αφορά στο τι της συνέβη, έχει πια πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη και ατράνταχτη εμπιστοσύνη στους θαυματουργούς Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και για την υγεία της και για την αποκατάστασή της.

πηγη....... http://www.agioritikovima.gr/thavmata/15997-o-agios-rafail?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Τό Φεβρουάριο τού 1996 ο 13χρονος Γεώργιος, υιός τού Δημητρίου και της Ζωγράφας Γιατρά (Στ. Ελμάζη 7, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης) εισήχθη στό Ορθοπεδικό τμήμα τού Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης.

Η μαγνητική τομογραφία έδειξε όγκο περίπου 2 κιλών στό δεξιό ισχίο, ατροφία οστού καί κάταγμα! 'Εγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις, διότι ήταν σπανιότατος τόσο μεγάλος όγκος. Μέ τή βιοψία αρχικώς διέγνωσαν ";πνέτ πυέλου";. Στίς 11 Μαρτίου εισήχθη στό Ογκολογικό τμήμα γιά χημειοθεραπεία, τής οποίας τήν πορεία παρακολουθούσαν καί δύο Ιταλοί καί τρείς 'Αγγλοι γιατροί.

Ο πατέρας μεγάλωσε ορφανός καί πολλά χρόνια δέν είχε σχέση μέ τήν Εκκλησία. Από τίς πρώτες όμως μέρες πού αρρώστησε ο γιός του ανέβαινε στήν Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα. Ζητούσε νά μάθει όλο καί περισσότερα γιά τούς Αγίους γιά νά δυναμώσει τήν πίστη του, πήρε λαδάκι από τό καντήλι καί καθημερινά σταύρωναν τό παιδί. Διάβαζαν τά βιβλία τού Αγίου, έκαναν συνεχώς προσευχή, όπως καί στή Μονή μνημόνευαν τό όνομα τού παιδιού σέ κάθε θ. Λειτουργία.

Πρίν λοιπόν εισαχθεί τό παιδί στό Ογκολογικό τμήμα, είδε αποβραδίς στόν ύπνο του τόν άγιο Ραφαήλ νά του δείχνει τά δωμάτια μέ τά άρρωστα παιδιά, καί τό δικό τους δωμάτιο το Νο 12. Μ'; αυτήν τήν προειδοποίηση, προετοίμαζε ψυχολογικά τό γιό του γιά τό θέαμα τών νοσηλευομένων παιδιών, καθώς μεταφερόταν στό Παιδογκολογικό. Τού έγιναν 20 χημειοθεραπείες (Μάρτιος '96 Ιούνιος '97).

Ωστόσο, μετά τήν ολοκλήρωσή τους δέν ήταν σίγουρο άν θά τόν εγχείριζαν γιά αφαίρεση τού όγκου.

Η μητέρα παρακαλούσε συνεχώς νά βρεθεί τρόπος νά χειρουργηθεί. Διαβάζοντας αποκοιμήθηκε. Βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ ολοζώντανο μπροστά της νά τήν καθησυχάζει καί τής λέει: Ο Γιώργος θά κάνει εγχείρηση.

Τό Μάρτιο τού 1997 πήγε δύο μέρες γιά εξετάσεις στήν Αγγλία. Τόν Ιούνιο τού 1997 εισήχθη στό Royal National Orthopedic στό Mitlssex Stanmore. Η μητέρα καθημερινά τόν άλειφε μέ λαδάκι τού Αγίου, μητέρα καί γιός προσεύχονταν συνεχώς.

Και ο πατέρας δέν έπαυε νά προσεύχεται. 'Ενα βράδυ βλέπει πώς ανέβαινε στό Γολγοθά καί αντίκρισε τόν Κύριο σταυρωμένο νά ανοίγει τά μάτια Του καί νά τού λέει: Μήν ανησυχείς. Τήν επομένη βλέπει τόν άγιο Ραφαήλ νά τόν προειδοποιεί: Ο Γιώργος θά μπεί τρείς φορές στό χειρουργείο, αλλά θά γίνει καλά.

Οι γιατροί από τήν Αγγλία τούς είχαν προετοιμάσει μόνο γιά ένα, πολύωρο βεβαίως, χειρουργείο. 'Ομως μετά τήν πρώτη πολύωρη εγχείρηση είπαν στή μητέρα ότι έπρεπε νά γίνει καί δεύτερη επέμβαση. 'Οταν πληροφόρησε σχετικά τό σύζυγό της στήν Ελλάδα, τής είπε ότι τό περίμενε, τήν διαβεβαίωσε ότι θά γινόταν καί τρίτο χειρουργείο καί τής διηγήθηκε τ'; όνειρό του. 'Ολα επαληθεύτηκαν!

Τό παιδί χειρουργήθηκε στίς 23 Ιουνίου επί εννέα μέ δέκα ώρες συνεχώς. Συνήλθε σέ λίγες ώρες, πράγμα απρόσμενο γιά τούς γιατρούς. Στίς 27 Ιουνίου τό χειρούργησαν πάλι. Η μητέρα παρακαλούσε: 'Αγιε Ραφαήλ, βοήθησέ μας νά βγάλει τόν καθετήρα (στήν αρτηρία τής καρδιάς). Νά μή χρειασθεί χημειοθεραπεία.

Εντωμεταξύ έπρεπε να γίνει καί τρίτο χειρουργείο, γιατί είχε μετατοπιστεί τό ισχίο. Πρίν τό χειρουργείο, παρουσίασε μιά τρεμούλα. Οι γιατροί διαπιστώνοντας ότι είχε μολυνθεί ο καθετήρας, τού τόν έβγαλαν καί επειδή ήδη είχε κάνει αρκετή χημειοθεραπεία εδώ στήν Ελλάδα, δέν τοποθέτησαν ξανά καθετήρα γιά νέα θεραπεία.

Η μητέρα μέ αγωνία πάλι παρακαλούσε ζητώντας τή συμπαράσταση τού Αγίου: 'Αγιε Ραφαήλ, τρέξε, εγχείρησε τό Γιώργο εσύ! Βλέπει στόν ύπνο της τόν 'Αγιο ρασοφόρο νά ανασκουμπώνεται, νά παραμερίζει τούς γιατρούς τρείς φορές καί νά χειρουργεί ο ίδιος τό παιδί.

Οι συμβολικές αυτές επεμβάσεις τί άλλο σήμαιναν παρά τήν ιδιαίτερη φροντίδα τού αγίου Ραφαήλ. 'Ηταν ολοφάνερο πώς μέσα από τήν σωστή ιατρική αγωγή θά τούς συμπαραστεκόταν καί θά τούς βοηθούσε μέ τήν θεόσδοτη παρρησία του ο ίδιος, όργανο τής θαυμαστής Πρόνοιας τού Σωτήρος Χριστού.

Η ανάνηψη μετά κι από τήν τρίτη επέμβαση ήταν ανέλπιστα ταχύτατη. 'Εμειναν τρείς μήνες στό Νοσοκομείο, μέ τό πόδι μέχρι τό ισχίο στό γύψο. Επέστρεψαν στίς 30-8-1997.

Στήν όψη τού παιδιού εμφανής η βελτίωση. 'Εγιναν δύο έλεγχοι, ένας στό Ιπποκράτειο καί ένας πάλι στήν Αγγλία. Δέν διαπιστώθηκε μέχρι σήμερα καμιά μετάσταση, η δέ αποκατάσταση τής κινητικότητος σταθερά βελτιώνεται, παρά τό εξαιρετικώς βεβαρημένο ιατρικά ιστορικό.

Η ζωή τους άλλαξε, κι αυτό είναι τό επιπρόσθετο θαύμα. Πιστεύουν εν μετανοία στόν ζώντα Θεό.

Τό οστεοσάρκωμα τού γιού τους (η τελική ιατρική διάγνωση ήταν: καρκίνος Ewing) έγινε αιτία νά ξαναβρούν τόν Θεό ως Πατέρα καί τήν Εκκλησία ως μητέρα. Από τότε εκπληρώνουν αυθόρμητα τήν προτροπή τού Μ. Βασιλείου: Νά ενθυμείσθε τό Μάρτυρα όσοι τόν απολαύσατε στά όνειρα ...; όσοι γίνατε καλά από τήν αρρώστια, όσοι πήρατε πίσω τά παιδιά σας ενώ ήταν νά πεθάνουν, όσοι πήρατε δι'; αυτού παράταση ζωής. Ο ένας νά τά λέει στόν άλλον.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Γράμμα από Πιστή που έζησε θαύματα από τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη.

Γράμμα από Πιστή που έζησε θαύματα από τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη.

Πριν από πολλά χρόνια είχα προβλήματα και φοβίες, δεν μπορούσα να πάω πουθενά χωρίς τον σύζυγο μου, φοβόμουν πάρα πολύ. Ο Ιερέας της ενορίας μας συγκέντρωσε πολύ
κόσμο για να έρθουν για προσκύνημα στην Ιερά Μονή σας στη Μυτιλήνη και μου έλεγαν όλοι να έρθω και εγώ μαζί τους, γιατί οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη είναι πολύ
θαυματουργοί. Το αποφάσισα και ήρθα μαζί με τα παιδιά μου.
Όταν αντίκρισα το πανέμορφο Μοναστήρι σας ένοιωσα μέσα μου απέραντη γαλήνη, μια γλυκεία ηρεμία με είχε πλημμυρίσει. Μπήκα στην Εκκλησία να προσκυνήσω και εκεί έβλεπα
άλλους δύο Ιερείς έκτος από τον δικό μας. Ρώτησα τις άλλες γυναίκες ποιοι είναι οι δύο Ιερείς και μου είπαν πώς δεν υπάρχει κανείς άλλος έκτος από τον δικό μας Ιερέα. Εκείνη τη
στιγμή τα έχασα και έλεγα μέσα μου τί έπαθα και βλέπω μόνο εγώ τούς Ιερείς.

Γεμάτη απορίες βγήκα έξω από την Εκκλησία. Ήθελα πάρα πολύ να σας συναντήσω Αγία Ηγουμένη και να σάς πω όλα αυτά πού μου συνέβαιναν. Κάθισα απέναντι από το
γραφείο σας σε ένα παγκάκι πού υπάρχει εκεί και μαζί μου ήταν και μια γυναίκα από την Αρναία. Κάποια στιγμή βλέπω έξω από το γραφείο σας έναν Καλόγερο. Τον πλησίασα και
Του είπα πώς θέλω πάρα πολύ να δω την Αγία Ηγουμένη, να της μιλήσω, επέμενα πώς ήθελα να δω εσάς Αγία Μανούλα. Ξανακάθισα στο παγκάκι και ρώτησα την κυρία πού ήταν
μαζί μου: «Τον είδες τον Καλόγερο;» «Ποιόν Καλόγερο, ήσουν μόνη σου», μου είπε. Φοβήθηκα τότε πολύ, δεν ήξερα τι μου συμβαίνει. Μετά από λίγη ώρα παρουσιάστηκε και πάλι
και πήγα ξανά και Τον παρακάλεσα να με βοηθήσει να σας συναντήσω Αγία Μανούλα. Εκείνος μου άνοιξε την πόρτα του γραφείου σας και μπήκα μέσα. Καθόσασταν σε ένα
τραπεζάκι μαζί με μια κυρία και ένα παιδάκι και σας διηγιόταν το θαύμα πού της έκαναν οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη.

Μόλις με είδατε Αγία Μανούλα με ρωτήσατε πώς μπήκα μέσα στο γραφείο σας, αφού η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Σας απάντησα πώς μου άνοιξε ένας Καλόγερος. Σηκωθήκατε
αμέσως συγκινημένη και μου είπατε: «Δεν κατάλαβες; Ήταν ο Άγιος Ραφαήλ». Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο Ιερέας της ενορίας μας με όλο το γκρουπ, σάς ευχαριστήσαμε για την
φιλοξενία και σάς χαιρετήσαμε όλοι μαζί. Το θαύμα είχε γίνει, από τότε δεν ξαναφοβήθηκα ποτέ, ο θαυματουργός Άγιος Ραφαήλ εξαφάνισε τις φοβίες πού με είχαν ταλαιπωρήσει
αφάνταστα τόσα χρόνια.
Πριν από έξι χρόνια είχα πρόβλημα γυναικολογικό, είχα πολλές αιμορραγίες. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχα δύο μεγάλα ινομυώματα και ο γιατρός μου είπε ότι έπρεπε να
χειρουργηθώ. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και σάς έστειλα αμέσως γράμμα Αγία Μανούλα να προσεύχεστε για μένα να με θεραπεύσουν οι Άγιοι.

Στην Ορμύλια στο Μοναστήρι έχουν ιατρείο για τις γυναίκες και έρχονται γιατροί και εξετάζουν δωρεάν. Εκεί πήγα κι’ εγώ μετά το γράμμα πού σάς έστειλα Αγία Μανούλα και
εξετάστηκα. Οι γιατροί μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα, είναι όλα καθαρά. Μου είπαν ακόμη ότι είμαι χειρουργημένη. Το αρνήθηκα, γιατί δεν ήταν αλήθεια, δεν είχα ποτέ χειρουργηθεί.
Όταν όμως είδαν τον πρώτο υπέρηχο όπου τα δύο μεγάλα ινομυώματα φαινόταν καθαρά ενώ στην δική τους εξέταση δεν υπήρχαν, μαζεύτηκαν όλοι οι γιατροί πού ήταν εκεί στο
εξεταστήριο στην Ορμύλια και ήρθαν να δουν το θαύμα. Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη άκουσαν τις προσευχές σας Αγία Μανούλα και ήρθαν και με χειρούργησαν.

Με απέραντη αγάπη σάς φιλώ το χέρι

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ο βίος και το μαρτύριο των Αγίων

ΠΗΓΗ...http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?p=22414
Ο βίος και το μαρτύριο των Αγίων

Οι νεοφανέντες Αγίοι της Λέσβου κατάγονταν από διάφορα μέρη. Εμαρτύρησαν όμως όλοι μαζύ στο Μοναστήρι των Καρυών της Μυτιλήνης το 1462 δέκα σχεδόν χρόνια μετά το πάροιμο της Πόλης από τους βαρβάρους και κακούργους Τούρκους.

Ο Αγίος Ραφαήλ , γεννήθηκε γύρω στο 1410 στην Ιθάκη και συγκεκριμένα στην μεγάλη συνοικία Μύλος. Ο πατέρας του λεγόταν Διονύσιος Λασκαρίδης και καταγόταν από λευϊτικό γένος και ήταν καλός χριστιανός. Ευσεβέστατη χριστιανή ήταν και η μητέρα του. Γι΄αυτό άλλωστε έβγαλαν και τέτοιο καλό παιδί.
Στο βάπτισμα του έδωσαν το όνομα Γεώργιος. Οι γονείς του ήταν ευκατάστατοι. Τον έμαθαν πολλά γράμματα και ιδίως του θεού τα γράμματα.

O Γεώργιος ήταν έξυπνος , πολύ ευσεβής και μέ φόβον Θεού. Ο Γεώργιος , ο μετέπειτα Ραφαήλ , είχε καταταγεί στο στρατό του Βυζαντίου και σε ηλικίαν
35 ετών ήταν αξιωματικός , θέλησε όμως να γίνει αξιωματικός του Χριστού. Γι' αυτό έφυγε από το στρατό κι' έγινε κληρικός.

Ζούσε στην Μακεδονία και ήταν Πρωτοσύγγελος. Ηταν πολύ γνωστός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο , για την αρετή , τη μόρφωση και την Ορθοδοξία του. Την εποχή εκείνη γινόταν μεγάλη προπαγάνδα από τους Παπικούς και από τους εδώ Ελληνες φιλοπαπικούς. Γίνονταν συζητήσεις μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών.
Ηθελαν πάση θυσία να κάνουν την ένωση με τον Πάπα. Αλλά και μετά την ψευδοσύνοδο της Φερ-ράρας προσπαθούσαν να επιβάλουν οπωσδήποτε την ένωση με τους αιρετικούς Παπικούς. Ο Ραφαήλ διακρινόταν για την μόρφωση του. Οι γραμματικές του γνώσεις ήταν πολύ μεγάλες , καθώς και η θεολογική του κατάρτηση. Ηταν σταθερός στην Ορθοδοξία. Εγνώριζε καλά τα δόγματα και τους Ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας.
Γι΄αυτό τo Πατριαρχείο τoν έστελνε σe συνέδρια να κάνει θεολογικές συζητήσεις στο εξωτερικό με τους Παπικούς. Κατ΄επανάληψη τον έστειλαν στο Μορλαί της Γαλλίας. Επήγε και στο Παρίσι. Το Πατριαρχείον τον διώρισε οικουμενικό ιεροκήρυκα , του έδωσε δηλαδή την άδεια να περιέρχεται παντού , να κηρύττει τον Λόγον του Θεού και να στηρίζει τους ανθρώπους στην Ορθοδοξία. Πολλές φορές πήγε και στην Αθήνα. Εκήρυξε μάλιστα τον Λόγον του Θεού στο μνημείο του Φιλοπάππου , «πέρα από την πάρια με τις κόκκινες κολόνες», την πύλη δηλαδή του Αδριανού. Εκήρυξε στον Αγίο Δημήτρη τον Λομβαρδιάρη.

Γι΄αυτό , σήμερα στην εκκλησία αυτή έχουν την εικόνα του και τον γιορτάζουν.

Στο Μορλαί της Γαλλίας γνώρισε και τον Αγίο Νικόλαο. Η οικογένεια του
Νικολάου ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του ήταν συμβολαιογράφος και την μητέρα του την λέγανε Μαρία. Δυστυχώς , ο Νικόλαος , εκεί στη Γαλλία ζούσε κοσμική ζωή. Οταν όμως ήταν 27 ετών , γνώρισε στο Μορλαί της Γαλλίας τον Αγίο Ραφαήλ. Η Αγία ζωή του Ραφαήλ , τα λόγια του τα θεϊκά και οι συμβουλές του έκαναν τον Νικόλαο ν΄άλλάξει τελείως. Αφησε την κοσμική ζωή και αφοσιώθηκε κι αυτός στο Θεό.

Ακολούθησε τον Αγίο Ραφαήλ και έγινε συνεργάτης του. Τον έστειλε μάλιστα πολλές φορές να κηρύττει τον Λόγον του Θεού σε πολλά μέρη. Ο Αγίος Ραφαήλ τον χειροτόνησε και διάκονον. Κατόπιν χωρίσθηκαν. Δεν ξέρουμε για ποιαν αιτία. Ο Αγίος Ραφαήλ ήταν σπουδαίος άνθρωπος και είχε πολλές περιπέτειες.

Η κατάσταση τότε ήταν ακατάστατη. Λόγω των πολέμων ταραχή και σύγχυση επικρατούσε παντού. Ο Θεός όμως τα έφερε να συναντηθούν και πάλι , έπειτα από πολύ καιρό , μέσα στην ταραχή του πολέμου. Μετά την άλωση δυστυχώς της Κωνσταντινοπόλεως οι Τούρκοι μπήκαν στην Θράκη και έσφαζαν τους Χριστιανούς και έκαναν βιαιότητες. Ο κόσμος , για να σωθεί από το μαχαίρι του άγριου κατακτητού έτρεχε παντού σαν τα κυνηγημένα πουλιά. Τότε ένα καράβι θα έφευγε από την Αλεξανδρούπολη για την Μυτιλήνη. Ηταν γεμάτο από σαστισμένο κόσμο.
Μ' αυτό το καράβι ταξείδεψαν ο Αγίο Ραφαήλ και ο διάκονος Νικόλαος.

Πήγαιναν στην Λέσβο πρόσφυγες. Ενόμιζαν , ότι θα ήταν ασφαλέστεροι εκεί. Βγήκανε θαλασσοδαρμένοι στο χωριό Θερμή της Μυτιλήνης , άγνωστοι και ξένοι πρόσφυγες. Ηταν η 14. Μαρτίου του 1454. Ο προεστός του χωρίου Βασίλειος και ο διδάσκαλος Θεόδωρος χάρηκαν πολύ. Τους πήραν τους πρόσφυγας Μοναχούς και τους εγκατέστησαν στο Μοναστήρι των Καρυών. Ο Αγίος Ραφαήλ έγινε Ηγούμενος. Το Μοναστήρι αυτό , προηγουμένως ήταν μεγάλο.

Το είχε κτίσει κάποια αυτοκράτειρα τον 8ον αιώνα , που ήταν εξόριστη εκεί. Δυστυχώς όμως το 1235 πήγαν Τούρκοι κουρσάροι (πειράτες) από την Κρήτη , το κατέστρεψαν και το έκαψαν. Ηγουμένη τότε ήταν η Ολυμπία. Είχε μεγάλη αρετή και αγιότητα. Η μητέρα της καταγόταν από την Κωνσταντηνούπολη και ήταν κόρη ιερέως. Ηταν 4 αδελφές. Είχαν και έναν αδελφό Αρχιμανδρίτη. Η μια αδελφή της η Δωροθέα , από συμβουλή του πατέρα της , έγινε μοναχή και κατόπιν Ηγουμένη στο Μοναστήρι των Καρυών της Μυτιλήνης. Η μητέρα όμως της Ολυμπίας , καθώς και δυό αδελφές της παντρεύτηκαν. Ο πατέρας της Ολυμπίας έγινε ιερεύς και έζησε στην Πελοπόννησο. Εκεί γεννήθηκε η Ολυμπία. Μετά τον θάνατο του πατέρα της πέθανε και η μητέρα της από τη λύπη της και έτσι έμεινε η Ολυμπία ορφανή και ολομόναχη σε ηλικία 10 ετών.

Την έστειλαν τότε στη Θερμή της Μυτιλήνης , που ήταν η θεία της Δωροθέα Ηγουμένη. Η Ολυμπία προόδευε πολύ στην αρετή. Και στα 19 της χρόνια έγινε μοναχή. Οταν όμως κοιμήθηκε , η θεία της Δωροθέα , όλες εξέλεξαν για ηγουμένη την Ολυμπία. Ηταν τότε η ηλικία της 25 ετών. Το Μοναστήρι αυτό είχε 30 Μοναχές.

Ξαφνικά όμως στις 11 Μαΐου το 1235 πήγαν άγριοι πειράτες στο Μοναστήρι , θέλησαν ν' ατιμάσουν τις Μοναχές. Μερικές κατώρθωσαν και τους ξέφυγαν από τα χέρια τους και πήγαν στα βουνά. Εκεί δυστυχώς πολλές τρελλάθηκαν. Τις άλλες , που αντιστάθηκαν , τις έσφαξαν οι Τούρκοι. Μια γερόντισσα όμως μοναχή , την Ευφροσύνη , που δεν μπορούσε να περπατήσει και να φύγει , την βασάνισαν πολύ. Την κρέμασαν σ' ένα δένδρο και την έκαψαν ζωντανή.
Την έκαναν στάχτη. Φρικτό ήταν και το μαρτύριο της Αγίας Ηγουμένης , της Ολυμπίας. Αυτή , σαν Ηγουμένη , δεν θέλησε να εγκατάλειψει το Μοναστήρι. Οι κακούργοι Τούρκοι με αναμμένες λαμπάδες έκαιγαν τις σάρκες της. Επειτα πύρωσαν μια σιδερέγια βέργα και την έβαλαν από το ένα αυτί της και βγήκε στο άλλο. Κατόπιν , την ξάπλωσαν γυμνή επάνω σε μια σιδερένια πόρτα (θυρόφυλλο) και όπως ήταν την κάρφωσαν επάνω στο σανίδι. Της έμπηξαν στο σώμα είκοσι μεγάλα καρφιά. Αλλα τρία ακόμη μεγαλύτερα τα έμπηξαν στο κεφάλι της. Τα δυό μέσα στ' αυτιά της και το τρίτο μέσα στο κρανίο. Κατόπιν , έβαλαν φωτιά και έκαψαν το Μοναστήρι ολόκληρο και την ωραία εκκλησία του. Το κτίριο έμεινε ρημαγμένο για 150 ολόκληρα χρόνια , ως την ημέρα που μια ευλαβική γυναίκα βοήθησε να ξανακτισθεί και επειδή δεν τολμούσαν να μείνουν εκεί μοναχές , έγινε ανδρικό.

Ντόπιοι και ξένοι μοναχοί το κράτησαν γερά μέσα στις θύελλες των καιρών εκείνων. Η ευλαβής γυναίκα , που διέθεσε για την επισκευή του την περιουσία της , ήταν κάποια Μελπομένη. Και η αίτία ήταν η έξης : H Μελπομένη ήταν πολύ πλούσια , δυστυχώς όμως ζούσε κοσμική ζωή. O Θεός για να την συνεφέρει , επέτρεψε ν' αρρωστήσει σοβαρά το παιδί της , που το έλεγαν Ακίνδυνο. Τον πόνεσε ξαφνικά το πόδι του , για τις αμαρτίες της μητέρας του. Εξόδεψε εκείνη πολλά στους γιατρούς. Αλλά δεν έβλεπε καμμιά θεραπεία. Στο τέλος , της είπαν οι γιατροί , ότι δεν πρόκυται να γίνει καλά. Απελπισμένη τότε , πήγε στο Μοναστήρι των Καρυών. Τον έπλυνε στο Άγιασμα και τον έταξε στην Παναγία. Αμέσως , την ίδια μέρα έγινε το θαύμα.

Ο Ακίνδυνος έγινε τελείως καλά. Η Μελπομένη κράτησε το τάμα της και τον άφησε στο Μοναστήρι. Δεν έγινε βεβαίως καλόγερος , αλλά ζούσε στο Μοναστήρι κι εξυπηρετούσε τους καλογήρους. Ηταν επιστάτης της Μονής. Η Μελπομένη διέθεσε πολλά ρήματα και επεσκεύασε το Μοναστήρι. Γι΄αυτό έγραψαν το όνομά της στο Μοναστήρι και το μνημόνευαν. Αυτή κατόπιν είχε χαρίσει στον Αγίο Ραφαήλ και μία ωραία πολυθρόνα , πίσω από την οποία ήταν γραμμένη η λέξη ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ. Αυτή είχε κτίσει εκεί στο Μοναστήρι ένα σπιτάκι , στο οποίο έμεινε μέχρι του θανάτου της.
Ο Αγίος Ραφαήλ , εγκαταστάθηκε εκεί με τον Νικόλαον , από τον πρόεδρον και τον διδάσκαλον το 1454. Εργάσθηκαν μέχρι το 1462. Δίδασκαν και προστάτευαν τους Χριστιανούς , ασκήτευαν και πρόκοβαν σε αρετή και σοφία Κυρίου.
Οι Τούρκοι πάτησαν την όμορφη Λέσβο κι άρχισαν να σφάζουν , να δέρνουν , να ατιμάζουν και να τρομοκρατούν τον πληθυσμό με κάθε τρόπο. Πάνω απ' όλα , όμως προσπαθούσαν να αλλοξοπιστήσουν με την βία τους οπαδούς του Χριστού και να τους φορέσουν το Μωαμεθανικό φέσι. Οι δύστυχοι Μυτιληνοί υπέμειναν τα πάντα , όχι όμως και ν'αρνηθούν την πίστη τους , που άξιζε πιο πολύ και από όλον τον κόσμo

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΘΑΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ

ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΣΤΗΝ κ.Τσοτοπούλου

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

ΝΕΟ ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ,ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΟΤΑΝΕ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΤΥΠΟΥΣΕ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΓΚΛΟΝΗΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ...ΕΙΜΑΙ Η ΡΗΝΟΥΛΑ ΗΡΘΑ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ!!

Η κ. Ελένη Μ. υπαγόρευσε το παρακάτω κείμενο σε έναν από τους πατέρες του Μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ με την εντολή να το μάθουν όλοι, για να καταλάβει ο κόσμος ότι η Αγία Ειρήνη κάνει θαύματα.

Γιατί, κατά τα λεγόμενα της κ. Ελένης, «υπάρχουν και άνθρωποι άπιστοι και πρέπει να καταλάβουν κι’ αυτοί. Γι’ αυτό πρέπει να μην κρύβουμε τα θαύματα των Αγίων …». Το κείμενο είναι το ακόλουθο:

Τρεις μέρες πριν πεθάνει η ανιψιά μου η Στέλλα Διαμαντή, 49 χρονών ήτανε, έγινε το περιστατικό αυτό που θα σας πω. Η Στέλλα υπέφερε από καρκίνο και ήτανε σε αθλία κατάσταση. Ο αδελφός της την πρόσεχε. Ήτανε και οι νοσοκόμες στο δωμάτιο. Και βλέπει μια κοπελίτσα, μικρή, στα άσπρα ντυμένη, και είχε και φτερά, όπως είναι οι άγγελοι. Δεν πατούσε καθόλου κάτω, πετούσε. Και πήγε, της χάιδεψε το κεφαλάκι της και της λέει: «Μη στεναχωριέσαι, εγώ σε προσέχω».

Δυο-τρεις φορές της έβαλε το χέρι στο κεφάλι και μετά έφυγε. Και του λέει του αδελφού της η Στέλλα: «Ηλία, η κοπέλα, η κοπέλα, να, φεύγει. Ήρθε και με είδε και μου είπε ότι τη λένε Ρηνούλα». Και της λέει: «Δεν είσαι καλά ρε Στέλλα μου, τι λες τώρα, δεν θα την βλέπαμε εμείς την κοπέλα»; «Μα καλά, δεν την είδες την κοπέλα»; «Όχι δεν την είδα». Επί τρεις ημέρες συνέβαινε το ίδιο πράγμα. Και ήτανε και άλλοι, αλλά δεν την έβλεπαν. Την τρίτη ημέρα, και πάλι την επισκέφθηκε η Αγία Ειρήνη. Πήγε και της χάιδεψε το κεφάλι και της είπε: «Είμαι η Ρηνούλα. Αύριο, θα έρθω και θα σε πάρω μαζί μου. Να μη φοβάσαι!». Και την επομένη ημέρα, η Στέλλα εκοιμήθη.

Έφυγε ειρηνικά, υπό την αγαθή και κραταιά προστασία της Αγίας Ειρήνης. Μακάριοι οι άνθρωποι που βρίσκουν τέτοιο θάνατο και αναχωρούν από τον κόσμο αυτό, απολαμβάνοντας την προστασία των Αγίων. Οι ψυχές τους πορεύονται με ασφάλεια και ακατακρίτως στην αιώνια χαρά του Θεού, όπου στεφανώνονται για τις πίκρες, τις στενοχώριες, τους πόνους και τους κόπους της επίγειας ζωής τους.

ΑΠΟ AGIORITIKOVIMA.GR